Rzadko pamięta się w szeregach szeroko pojętego ruchu narodowego, że w pierwszym dziesięcioleciu XX w. z endecji wyłamał się niemal cały Związek Młodzieży Polskiej „Zet”, którego członkowie, nie zatracając nacjonalistycznych poglądów, kontynuowali swoją działalność.

Postępująca laicyzacja oraz idący za nią kryzys katolicyzmu w Polsce każą się zastanowić nad tożsamością polskiego ruchu narodowego, który od dziesięcioleci akcentuje swój ideowy związek z tą religią.

Pojęcia prawicy i lewicy mają się dość dobrze w dyskursie publicznym. Nadal pozwalają mobilizować aktyw partyjny i wyborców oraz na swój sposób porządkują scenę polityczną. Bywają wygodną, niekontrowersyjną łatką pomagającą politykom, gdy tworzą oni kolejne ruchy i szukają dla nich chwytliwych nazw.

Obszerna, licząca niemal 600 stron publikacja kończy cykl wydawanych od 2012 r. przez Tomasiewicza książek poświęconych tendencjom autorytarnym, totalitarnym, faszyzującym i nacjonalistycznym wśród ugrupowań politycznych polskiego międzywojnia.

Instytucjonalne, polityczne i ideowe dziedzictwo Charles’a de Gaulle’a kryje wiele interesujących rozwiązań i koncepcji, choć bez wątpienia nie należy do niego podchodzić bezkrytycznie.