Okres po II wojnie światowej to czas bezprecedensowego przyspieszenia zmian na różnych płaszczyznach życia. Oczywiście katolicka nauka społeczna nie mogła ich przeoczyć i musiała w jakiś sposób ustosunkować się do nowych problemów.

Kim jesteśmy i dokąd zmierzamy? Pytania te, dotyczące istoty i celu naszej bytności, należą do najbardziej elementarnych i konstytuujących naszą działalność.

Prawica przegrywa niemal wszystko, co jest do przegrania od 200 lat. O ile w temacie niepowodzeń powiedziano już wiele, a jeszcze więcej napisano by uzasadnić moralną wyższość klęsk, to nadal niezagospodarowany wydaje się obszar refleksji odpowiadającej na pytanie – co robić?

Wydanie przez Leona XIII encykliki Rerum novarum niewątpliwie wpłynęło na swoiste ośmielenie katolików i zdynamizowanie ich działalności na niwie społecznej.

Niewyobrażalne okrucieństwo, do którego posuwają się Rosjanie w ostatnich miesiącach, każe po raz kolejny postawić pytanie o naturę człowieka, o polityczność, o istotę zła.